Een vroegrijpheid die meer dan twintig jaar geleden al over de familie deed spreken. Philippe had eigenhandig, voor zichzelf en voor zijn kinderen, Tlaloc, een Leisure 730, gebouwd, voor de 24 uur van Nieuwpoort. Terwijl de vader in de cabine zit, wordt Tlaloc overgenomen door een bemanning van verslaggevers van Le Soir. Op dit precieze moment is het Thomas, pas vijf jaar, die aan het roer staat, met zijn zussen aan zijn zijde. De verbaasde journalisten zien dus geen enkele volwassene aan het roer. Het verhaal vulde enkele lijnen in de krant van de volgende dag. Ondanks dat Philip van zijn twee passies, de lucht boven de zee heeft gekozen om een carrière te maken, is hij nooit gestopt met varen. Na verloop van tijd, toen de aspiraties van de zeeman groeiden, werd de Noordzee steeds kleiner en de omzwervingen langer, verder weg. Zozeer dat Philip een van de eerste schippers was om in de haven van St. Petersburg aan te leggen, net na de heropening, ten tijde van de val van de Sovjet-Unie. Daar ontmoette hij zelfs een kruiser van de Belgische marine, wiens kanonnen waren geladen met … chocolade ! Door de jaren heen werden de zeereizen steeds talrijker : eerst Zweden, uiteindelijk Noorwegen, helemaal tot aan Spitsbergen. De passage van de noordpoolcirkel blijft een diepgaand moment, vol emoties. Het is de ontmoeting met de aurora borealis en een geografisch gebied waar de tijd stil is blijven staan, vertraagd, wat op het netvlies wordt gebrand met dezelfde intensiteit als het de geest tekent. Het is het einde van de wereld, het einde van het grondgebied van de Mens, het einde van de Mensheid. Na meerdere overtochten stelden Philippe en Thomas twee dingen vast. Het eerste was dat de familieboot zijn grenzen had bereikt en dat het binnenkort tijd zou zijn om deze te vervangen. Het tweede was dat hun zeereizen hun vrienden deden dromen. Philippe, Thomas en Marion wilden hun verterende passie voor de zee en de navigatie delen en besloten om een echt project te ontwikkelen dat deze ambitie zou kunnen vervullen : de magie van de noordpoolcirkel delen op een verantwoorde manier, zonder ooit schade te berokkenen aan de wonderen van deze nog steeds wilde regio. Met zijn drieën hadden ze een redelijk nauwkeurig idee van de boot die ze nodig hadden om dit project te concretiseren. Maar er was niets op de markt dat echt aan dit idee beantwoordde. Het was in het hart van een bekende plaats in het nautische universum, in de Solent, tussen de Engelse kust en het Eiland Wight, dat de situatie opklaarde. Na lange gesprekken met Janet Bradley, de emblematische eigenaar van de King & Queen, de legendarische pub in Hamble-Le-Rice en gekend toevluchtsoord van echte zeebonken, ontmoet Philippe Merf Owen, een beroemde constructeur van raceboten. Verleid door het project van Carlier, dat een nieuwe technische uitdaging voor hem vertegenwoordigde, ging hij akkoord om een boot voor hen te tekenen. Het samenwerken met zo‘n bekend figuur gaf de vader en zijn kinderen de zekerheid dat ze een boot zouden krijgen die performant en snel zou zijn. Voor de bouw werd gekozen voor KMY Yacthbuilders in Nederland, een bekende werf gespecialiseerd in aluminium boten. De mooiste vector voor de waarden verdedigd door Philippe, Thomas en Marion Carlier, en vooral de droom van de verovering van Qilak, het hemelgewelf.